KOŚCIÓŁ
CHRZEŚCIJAN
DNIA
SOBOTNIEGO
Jesteśmy wspólnotą ludzi i kościołów, które głoszą Prawdę Ewangelii i starają się pozostać wierni Bożym postanowieniom.
Sabat i stworzenie
Istotą chrześcijaństwa jest przywrócenie ludziom relacji z Bogiem. Bóg stworzył ludzi, i pragnął cieszyć się z nimi pełną miłości relacją. Biblia mówi, że Bóg stworzył ludzi, a następnie stworzył Sabat (Rodzaju 2:1-4). Miał to być czas, w którym człowiek miał poświęcić Bogu całą, niepodzielną uwagę. Sabat jest również Bożym darem czasu dla dobra ludzkości.
Chociaż stworzenie niebios i ziemi było gotowe w szóstym dniu, Bóg oddzielił jeszcze jeden dzień - Sabat.
„Tak zostały ukończone niebo i ziemia oraz cały ich zastęp.I ukończył Bóg w siódmym dniu dzieło swoje, które uczynił, i odpoczął dnia siódmego od wszelkiego dzieła, które uczynił.I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu.” Rodzaju (2,1-3 BW)
Historia stworzenia przez Boga sabatu mówi nam, że Bóg uczynił świętym siódmy dzień - sabat.
Bóg odpoczął siódmego dnia, Bóg pobłogosławił siódmy dzień, Bóg uświęcił siódmy dzień.
Bóg uczynił więcej niż tylko odpoczął w sabat.
"Bóg pobłogosławił siódmy dzień i poświęcił go".
Był to ostatni element w akcie stworzenia. Sabat jest częścią porządku stworzenia i tam ma swoje korzenie. Na początku Bóg stworzył niebiosa, ziemię, człowieka i sabat dnia siódmego.
Stworzenie i Prawo
Bóg objawił ludziom Swoją wolę, znaną jako Prawo lub Dziesięć Przykazań. Te dziesięć słów Prawa było Bożym pragnieniem dla Dzieci Izraela i dla całej ludzkości.
Czwarte przykazanie wskazuje na stworzenie jako początek sabatu. Bóg nakazuje ludziom przestrzegać szabatu, ponieważ On sam ustanowił i zachował sabat w czasie stworzenia.
Bóg pobłogosławił sabat i uczynił go świętym, dając przykład dla całej ludzkości, aby był to dzień odpoczynku.
Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go. (2 Mjż 20,8-11).
Boże przykazanie o sabacie jest precyzyjne!
Bóg powiedział, że powinniśmy odpoczywać i uświęcić nie jeden dzień w tygodniu, ale konkretny dzień tygodnia - siódmy dzień.
Bóg wyraźnie powiedział, że "siódmy dzień jest sabatem dla Pana, Boga twego" (2 Mjż. 20,10). Sabat dnia siódmego należy do Boga. Ludzie mogą robić, co chcą w inne dni, ale dzień siódmy, należy do Pana – jest Dniem Pańskim.
Fundamentem czwartego przykazania jest Boży akt stworzenia "na początku". Dlatego Sabat nie opiera się jedynie na Bożym związku z Izraelem, ale opiera się na Jego związku z całym stworzeniem.
W czwartym przykazaniu zawartych jest kilka ważnych rzeczy:
1. Bóg mówi nam, że siódmy dzień jest sabatem.
2. Bóg nakazuje nam pamiętać dzień sabatu.
3. Bóg nakazuje nam, aby sabat był święty.
4. Bóg nakazuje nam odpoczywać w sabat.
5. "Sabat dla Pana" to dzień poświęcony Jemu.
Dlaczego mamy przestrzegać świętości sabatu?
Czwarte przykazanie mówi nam:
"W ciągu sześciu dni Pan uczynił niebiosa i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, ale odpoczął siódmego dnia. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i uczynił go świętym" (Wyjścia 20:11)
Powinniśmy świętować i odpoczywać w sabat, ponieważ Bóg zachowywał dzień sabatu i odpoczywał w tym dniu. Sabat jest święty, ponieważ Bóg "uczynił go świętym" podczas stworzenia.
Pan Jezus i sabat
Dziesięć przykazań jest wyrazem samej natury i woli Boga, która jest niezmienna. Jezus Chrystus nie przyszedł zmienić nawet najmniejszej części prawa moralnego (Mt 5: 17-18). Niektórzy mówią, że Chrystus zmienił sabat z siódmego dnia tygodnia na pierwszy dzień tygodnia. To wymagałoby zmiany Prawa. Prawo moralne mówi, że "siódmym dniem jest sabat", a nie pierwszy dzień tygodnia. W żadnym miejscu Biblia nie mówi nam o zmianie Prawa z siódmego dnia na pierwszy dzień tygodnia.
Sposób zachowania sabatu był bardzo zniekształcony przez faryzeuszy. Nic więc dziwnego, że podczas sabatu dochodziło do konfliktu Pana Jezusa z faryzeuszami. Jednak nasz Pan nigdy nie zakwestionował świętości sabatu w sporach z faryzeuszami i nigdy nie zmienił dnia, w którym oddawana jest cześć Bogu. Kwestią dla Chrystusa był sposób, w jaki faryzeusze traktowali i przestrzegli sabatu.
Najmocniejsze stwierdzenie dotyczące zaangażowania Chrystusa w sabat znajdujemy w Ewangelii Marka 2,27.28.
"I mówił im: Sabat został ustanowiony dla człowieka, a nie dla człowieka dla szabatu. Dlatego Syn Człowieczy jest Panem sabatu". (BW)
Punktem kulminacyjnym wypowiedzi Jezusa jest, gdy mówi, że jest Panem sabatu. Oznacza to, że Jezus ma władzę nad wszystkimi okolicznościami dotyczącymi sabatu.
Chrześcijan powinno się uczyć, że Jezus Chrystus może zorganizować okoliczności, aby zapewnić ludziom możliwość świętowania dnia siódmego. Bóg pragnie naszej niepodzielnej uwagi w sabat dnia siódmego i wykorzysta zasoby Swego Królestwa, aby nam to umożliwić.
Opowieść o stworzeniu w Księdze Rodzaju mówi o pochodzeniu sabatu, ale nie podaje powodu jego ustanowienia. Pan Jezus mówi nam, że sabat został ustanowiony z myślą o człowieku.
Fakt, że sabat został stworzony dla człowieka, jest jasno określony przez Jezusa Chrystusa.
"Sabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu" (Mk 2,27).
Pan Jezus zwraca się do faryzeuszy, którzy potępiają Go za złamanie ludzkich zasad dotyczących sabatu. Z tego przesłania Pana Jezusa można wyciągnąć kilka wniosków:
Po pierwsze, wyraźne odniesienie do Księgi Rodzaju pokazuje, że sabat był częścią doskonałego porządku stworzenia. Sabat istniał od samego początku, jako ostatnia część Bożego stworzenia. Odwołanie to będzie również przypominać faryzeuszom, że sabat został stworzony przez Boga, a nie przez nich (człowieka).
Po drugie, sabat został stworzony dla człowieka. Zaraz po stworzeniu człowieka Bóg ustanowił sabat (zobacz Księga Rodzaju 1 i 2.). Został on ustanowiony z myślą o całej ludzkości. Sabat nie ma swojego źródła w tzw. Prawie Mojżesza. Jego początki sięgają stworzenia. Sabat nie był jedynie żydowskim sabatem, ponieważ "sabat został stworzony dla człowieka", a nie tylko dla Żydów. Kiedy sabat został stworzony na początku, nie było jeszcze Żydów. To jest mocne i jasne przesłanie Pana Jezusa w tekście Nowego Testamentu.
Po trzecie, "sabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek na sabatu". W czasach Jezusa faryzeusze zniekształcili znaczenie sabatu. Bóg stworzył sabat dla korzyści człowieka, ale faryzeusze odwrócili jego znaczenie. Dla faryzeuszy sabat był ważniejszy od człowieka i wierzyli, że Bóg stworzył człowieka, aby zachował sabat.
Po czwarte, "Syn Człowieczy jest Panem sabatu". Oznacza, że Jezus Chrystus był i jest tym, który sprawuje władzę w ciągu sabatu. Nie byłoby potrzeby, by ogłaszał swoją władzę nad sabatem, jeśli planował znieść ją w najbliższej przyszłości wraz ze swoją śmiercią. Ale ponieważ jest on Panem Sabatu, może i będzie wspierał swój lud, aby nas wzmocnić i umożliwiać nam zachowywać Jego święty dzień. Sabat został stworzony dla naszej korzyści. Życie, śmierć i posługa Jezusa nie zmieniły pierwotnego znaczenia i celu sabatu.
Jezus Chrystus zachował sabat
W każdej dziedzinie życia patrzymy na Chrystusa, który jest naszym najwyższym przykładem. Między innymi praktykujemy chrzest, bo taki uczynił Pan Jezus, który później polecił swoim uczniom kontynuować Jego dzieło. Tak samo jest z sabatem.
Mamy przykład Chrystusa i apostołów, którzy oddawali chwałę Bogu w sabat, a jednak większość chrześcijaństwa wybrała tradycję człowieka.
„I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać.” Łk 4,16
Słowo Boże mówi, że Jezus świętował dzień sabatu. Syn Boży, który przyszedł od Ojca, dał ludziom przykład święcenia sabatu.
Łukasz, Paweł i sabat
Ewangelia Łukasza została napisana do poganina (Teofila) nie wcześniej niż 60 r., czyli wiele lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. W Ewangelii Łukasza 23:56 czytamy, że kobiety: „Powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania.”
Niektórzy powiedzieliby, że kobiety po prostu nie zostały jeszcze powiadomione przez Jezusa, że sabat został zniesiony. Ale pamiętaj, że Łukasz pisze to kilka dekad po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. W żaden sposób nie kwalifikuje czwartego przykazania respektowanego przez kobiety, jako czegoś, co "zostało usunięte" lub czegoś, co jest "żydowskie" lub "odeszło".
Łukasz po prostu opisuje ich sabatowe zachowanie jako coś "według przykazania". Łukasz, w czasie, gdy pisał ewangelię, wiedział, że sabat był nadal jednym z przykazań Boga.
Księga Dziejów, jest również napisana przez Łukasza. Jest historią wczesnego Kościoła, zaraz po zmartwychwstaniu Pana Jezusa. W tej księdze nie ma wzmianki o zmianie siódmego dnia na pierwszy dzień tygodnia. Kiedy apostoł Paweł był w Koryncie, chodził do synagogi w każdy sabat. Było tak dlatego, że próbował dotrzeć zarówno do Żydów, jak i do Greków. "A w każdy sabat, rozprawiał w synagodze i starał się przekonać zarówno Żydów, jak i Greków" (Dz 18,4 BW).
Słowo Boże pokazuje nam jasny przykład Chrystusa oraz przykład Pawła.
Zbawienie jest przez łaskę przez wiarę
Chrześcijanie Dnia Sobotniego wierzą, że sabat jest ważny dla Boga i dla ludzi. Wierzymy jednak, że nie jesteśmy zbawieni przez przestrzeganie sabatu. W rzeczywistości nie jesteśmy zbawieni przez zachowywanie któregokolwiek z przykazań. Apostoł Paweł mówi:
"Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek," (Rzymian 3:20 BW).
Wierzymy, że jesteśmy zbawieni, ponieważ "tak Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego syna" (Jan 3:16). Jezus Chrystus przyszedł na ziemię, aby umrzeć i przelać Swoją krew, aby ludzie mogli być zbawieni. Tylko ci, którzy oddadzą swoje życie Jezusowi Chrystusowi, zostaną zbawieni.
Miłość jest powodem do przestrzegania sabatu
Chociaż nie jesteśmy zbawieni przez przestrzeganie sabatu, przestrzegamy sabat, ponieważ kochamy Pana, oddajemy mu swoje życie i naśladujemy Go miłując wszystko, w czym Bóg ma upodobanie. Jezus powiedział: "Jeśli Mnie miłujecie, zachowajcie moje przykazania" (Jan 14:15). Miłość jest powodem, dla którego przestrzegamy sabatu, podobnie jak przestrzegamy inne przykazania. Przestrzegamy świętości sabatu, ponieważ wierzymy w Jezusa, kiedy mówi nam, że "sabat został ustanowiony dla człowieka".
Wierzymy, że sabat jest korzyścią dla człowieka. Sabat jest Bożym darem czasu dla każdego z nas.
Nasza wolność w Chrystusie
Sabat jest pomyślany jako dzień wolności. Jezus uwalnia ludzi od wszystkiego, co stanowi barierę dla bliskiej społeczności z Nim. W sabat możemy uwolnić się od wszelkiej pracy i poświęcić Bogu naszą niepodzielną uwagę w Jego dniu.
W sabat jesteśmy uwolnieni od obowiązku spędzania dwudziestu czterech godzin w pracy i służbie. Czy jest to możliwe w innym dniu? Być może, ale Bóg nie wybrał i nie pobłogosławił innego dnia, tylko dzień sabatu. Dzięki wierze możemy przyjąć ten dzień i korzystać z jego wyjątkowego charakteru. Ta wiara powinna być zbudowana na związku z Synem Człowieczym, który jest również Panem sabatu. Bóg uczynił wszystko, abyśmy skoncentrowali na Nim całą naszą uwagę przez dwadzieścia cztery godziny w tygodniu. Oczywiście, Bóg chce naszej uwagi każdego dnia tygodnia. Ale ponieważ Bóg wybrał sabat dnia siódmego, uwalnia nas od codziennych zajęć. Bóg czyni to wszystko dla nas, ponieważ nas kocha i wie, że tego potrzebujemy. Dlatego kochając Go, zachowujemy Jego sabat, spędzając czas z Nim.
NASZE MEDIA
798 312 144
sekretariat@kchds.pl
43-300 Bielsko-Biała,
Cieszyńska 96
BNP PARIBAS Bank Polski S.A. nr rachunku:
11 1750 0012 0000 0000 3499 4498
IBAN - PL 11 1750 0012 0000 0000 3499 4498
SWIFT - RCBWPLPW
Copyright 2018 KChDS