ZE ŚMIERCI DO ŻYCIA!
 

Wstęp:
Śmierć jest jednym z najbardziej powszechnych i tragicznych doświadczeń ludzkich; nie ma człowieka, któryby przez śmierć nie utracił kogoś ze swych bliskich.
W takich momentach stawiamy sobie samym lub innym ludziom pytanie, dlaczego tak jest? - i czy już zawsze tak będzie? Bóg informuje nas w Biblii o przyczynie umierania ale zarazem zapewnia, że nadejdzie czas, gdy On sam otrze nasze łzy, a "śmierci już nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani mozołu..." (Obj 21,4).

I. Śmierć jest zapłatą za grzech!
1. Chociaż dzisiaj brzmi to jak nieprawdopodobna i cudowna baśń, to Pismo Święte świadczy, że w historii Ziemi i człowieka był czas, gdy śmierć była pojęciem i zjawiskiem całkowicie nieznanym. Stan Ziemi, człowieka i wszystkiego cokolwiek wówczas istniało, był w pełni doskonały: "I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre." (1 Mjż 1,31)!

2. Chociaż Pismo nie wdaje się w tej sprawie w szczegóły, to jednak ujawnia, że na zewnątrz, poza człowiekiem, istniało już wówczas zło uosobione w Bożym przeciwniku - szatanie (por. Jan 8,44).

3. Ale szatan nie miał do człowieka żadnego prawa tak długo, dopóki ten dobrowolnie nie opowiedział się po jego stronie. Sprawdzianem ludzkiej lojalności wobec Boga było "drzewo poznania dobra i zła". Obdarzony wolną wolą człowiek miał dokonać wyboru: wytrwać w posłuszeństwie i żyć, lub sprzeciwić się - i umrzeć ("I dał Pan Bóg człowiekowi taki rozkaz: Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść. Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz." - 1 Mjż 2,16.17).

4. Niestety, nasi prarodzice zawiedli zaufanie Boże, a sięgając po rzecz zakazaną, opowiedzieli się po stronie szatana, przez co spadły na nich tragiczne konsekwencje, ze śmiercią włącznie ("...przeklęta będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!" - 1 Mj 3,17-19).

5. Grzeszny człowiek swoją upadłą naturę przekazał w dziedzictwie swoim potomkom. Stąd wszyscy ludzie - każdy z nas - grzeszymy i zasługujemy na śmierć. "Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli." (Rz 5,12).

II. Jezus Chrystus wyrwał nas z mocy śmierci!

1. Bóg w Swej miłości i trosce o człowieka przygotował ratunek;

(a) za Zbawcę świata wybrał Swego Jednorodzonego Syna (1 Ptr 1,18-20);

(b) a gdy nadszedł zapowiedziany czas, posłał Go na świat w ciele ludzkim (Jan 3,16; Gal 4,4).

2. Odkupienie człowieka wymagało śmierci niewinnego Syna Człowieczego, gdyż odwieczne Boże prawo stanowi, że "zapłatą za grzech jest śmierć" (Rz 6,23);

(a) Jezus - w naszym zastępstwie - został uznany za winnego wszelkich ludzkich grzechów i przestępstw (Iz 53,6; 2 Kor 5,21; 2 Ptr 2,24);
(b) Jezus Chrystus został zabity i poprzez Swą śmierć zgładził nasze grzechy (Jan 1,29; Hbr 9,26);

(c) Na mocy Jego Ofiary zostaliśmy usprawiedliwieni z wszelkiego grzechu (1 Kor 1,30.31; 6,9-11);

(d) odtąd, chociaż "zapłatą za grzech jest śmierć", to "darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym." (Rz 6,23)!

3. Ten Boży dar jest dostępny dla każdego człowieka na podstawie jego osobistej wiary (Rz 3,23-25 Ef 2,8.9);

(a) Bez wiary nie można dostąpić zbawienia (Hbr 11,1.6);
(b) Zbawiony będzie ten, kto uwierzy poselstwu Ewangelii (Mr 16,15.16);
(c) Wiarę swą należy oficjalnie wyznać swymi ustami (Rz 10,8-11);
(d) Wiarę trzeba potwierdzić upamiętaniem i chrztem (DzAp 2,36-41).

4. Odtąd człowiek wierzący, mimo że żyje wciąż na ziemi, ma już zagwarantowane życie wieczne (Jan 5,24) i posiada obywatelstwo niebieskie (Jan 15,19; 17,14).

III. Sen, z którego zostaniemy obudzeni...

1. Gdy Pismo Święte mówi o fizycznej śmierci wierzących, najczęściej używa terminu "sen" (por. 2 Sam 7,12; 1 Krl 11,21; 1 Kor 11,30):

(a) Jezus powiedział o Łazarzu: "Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął, ale idę zbudzić go ze snu." - a potem poszedł i wskrzesił Łazarza z martwych (Jan 11,1-44);

(b) Ap. Paweł uspokajając wiernych co do losu zmarłych, mówi o ich śmierci jako o śnie (1 Tes 4,13).

2. Jako wierzący zostaniemy zbudzeni ze swego grobowego snu w dniu powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa (1 Tes 4,13-17).

3. Nasze ziemskie, materialne ciała, zostaną wówczas przemienione w doskonałe, duchowe ciała, w których zdolni będziemy (bez skafandrów i rakiet!) odejść wraz z Chrystusem do nieba (1 Kor 15,50-54);

(a) będą to ciała podobne do chwalebnego ciała zmartwychwstałego Pana (Flp 3,20.21);

(b) Jezus Chrystus zaprowadzi nas do Ojca Niebieskiego (Jan 14,1-3).

Zakończenie:
Oczekuje nas szczęśliwe, wieczne życie w Królestwie Bożym: "I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.

I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe." (Obj 21,4.5). 

Pytania do Lekcji

Pytanie 1
Dlaczego w Ogrodzie Eden Bóg postawił "drzewo poznania dobra i zła"?

Pytanie 2
Dlaczego wszystkie dzieci praojca Adama umierają?

Pytanie 3
Co dla nas uczynił Syn Boży kiedy stał się Synem Człowieczym?

Pytanie 4
Czym dla wierzącego jest śmierć fizyczna?

Pytanie 5
Jakie ciała otrzymamy w dniu powtórnego przyjścia Pana Jezusa Chrystusa?